گروه دوچرخه سواری آذرخش شیراز

غار آهکی ممتاز با عمق تقریبی ۵۰ متر و طول ۲۰۰ متر، در ارتفاع ۱۷۵۰ متری از سطح دریا در کوه های آق تپه، در شمال روستای حاجی آباد از توابع شهرستان مرودشت واقع شده است. ممتاز نام فردی است که این غار را کشف کرده.
برای رسیدن به این غار از شیراز، تمام اعضای گروه راس ساعت ۷ صبح روز دوم دی ماه ۱۳۹۲ در فلکه ستاد جمع شدند و سپس با سه اتوموبیل شخصی با خروج از دروازه شهر  از طریق بزرگراه شیراز-مرودشت تا تا نزدیکی مدخل جنوبی شهر مرودشت پیش رفتیم. در این نقطه با تغییر مسیر به سمت شمال و انتخاب بزرگراه مرودشت-سعادت شهر، مسیر خود را تا روستای حاجی آباد ادامه دادیم و در نهایت با ورود به راه خاکی کنار این روستا، در امتداد راه آهن، مسیر خود را درامتداد شمال تا دامنه کوه آق تپه ادامه دادیم. در نزدیکی تاسیسات روستایی اتوموبیل ها را پارک کردیم.

هوای صبحگاهی فوق العاده سرد بود به همین خاطر برای خوردن صبحانه تصمیم به انتخاب بخش گود مانندی گرفتیم که ما را از بادی که این سرما را دو چندان می کرد در امان نگه دارد. بعد از خوردن صبحانه ایی مقوی شامل آش سبزی و تخم مرغ، با برداشتن کوله ها از طریق راه خاکی وارد بخش میانی دو یال کوهی شدیم که غار در آن قرار داشت. با انتخاب متوالی مسیر های مستقیم و  زیک زاک در نهایت به بخشی از دیواره یال شرقی رسیدیم که در ارتفاع چهار تا پنج متری این دیواره جان پناهی طبیعی وجود داشت که در دل این جان پناه، ورودی کوچک غار قرار داشت.

مشکل اول، صعود از این دیواره نسبتا صاف بود. پس از صورت برداری از لیست تجهیزات، سرپرست گروه به عنوان نفر اول از این دیواره بالا رفت و خود را به جان پناه رساند. سپس با تحویل گرفتن طناب ها، سر یکی از آنها را به یک ستون واره کوچک، طبیعی و مسدود از هر دو طرف، واقع در دیواره غار گره زد و سر دیگر را پایین انداخت. با کمک یکی دیگر از اعضای گروه در پایین دیواره، دو نفر از اعضای قوی تر گروه با استفاده از این طناب به سرپرست ملحق شدند و از این به بعد هر یک از اعضا بعد از بسته شدن طناب دور کمر آنها و با حمایت سه نفری که در بالا بودند و شخصی که در پایین بود، یک به یک در جان پناه جا گرفتند.سر طناب دیگر از بالا به یک ستون واره دیگر، مشرف به خروجی پناهگاه بسته شده بود که از آن برای بالا کشیدن کوله ها استفاده شد. و در نهایت با بالا آمدن تمام کوله ها و جا دادن آن ها در جان پناه و بالا کشیدن هر دو طناب، بخش هیجان انگیز تر برنامه آغاز شد.

ورودی غار که در دیواره این جان پناه کوچک و نفس گیر واقع شده بود، همانطور که قبلا شنیده بودیم تنگ به نظر می رسید و تقریبا همه این دلهره را داشتند که آیا از این دهانه تنگ و تاریک رد خواهند شد یا نه. به نظر نگارنده اکثر اشخاصی که مایل به بازدید این غار هستند می توانند به سادگی(البته با تجهیزات لازم و حضور مربی) وارد  این غار شوند و تنها عاملی که ورود به این غار را سخت تر می کند انقباض عضلانی ناشی از ترس است و نه اندازه بدن. موضوع را ساده بگیرید، به دوستانی که در پایین و بالای دهانه به شما کمک می کنند اعتماد کنید، دست خود را در امتداد طناب دراز کنید  و با بدنی کشیده به سمت پایین حرکت کنید.باز هم سرپرست گروه بعد از راهنمایی های لازم و گوشزد کردن نکات ایمنی به عنوان اولین نفر وارد شد و سپس با حمایت او اعضا یکی یکی وارد شدند و در گوشه ایی از یک تخت سنگ در زیر نور لامپ های الکتریکی کوچک، تا پایین آمدن همه اعضا جمع شدند.

بعد از جمع شدن همه اعضا، مرحله بعدی که شامل پایین رفتن از از دیواره داخلی غار برای رسیدن به کف بخش تونل مانند غار بود، با استفاده از امتداد همان طنابی که با آن وارد غار شده بودیم آغاز شد. در گروه های بعضا دونفره و با عمود قرار دادن بدن نسبت به سطح پر شیب و صخره ایی غار به سادگی خود به کف غار رساندیم و سپس از گوشه سمت چپ غار به صف شروع به حرکت کردیم. داخل غار برخلاف هوای سرد و خشک بیرون، بسیار گرم و مرطوب بود و استلاگمیت های سقفی و ستون واره های داخل دیواره های غار حقیقتا مناظر حیرت انگیزی را رقم زده بودند.

ما در امتداد دیوراه سمت چپ غار به سمت داخل حرکت می کردیم و در بخش سمت راست آبی راکد ولی زلالی جمع شده بود که انعکاس موج های کوچک ناشی از نور لامپ های ما بر سقف غار، این زیبایی را دو چندان می کرد. محل عبور ما گاه سنگی و گاه گلی بود. جنس گل باعث می شد که  خلل و فرج کفش ها با آن پر شود که بعضا باعث می شد هنگام عبور از بخش های صخره ایی و مرطوب با لغزندگی بیشتر دست و پنجه نرم کنیم. در نهایت به انتهای غار که دارای سقفی بلندتر بود رسیدیم. هر کس در ارتفاعی نشست و برای چند لحظه ایی تمام لامپ ها خاموش شدند. نوری به غار وارد نمی شود و چشم ها به تاریکی عادت نمی کنند و سکوت این تاریکی معنا دار را به آرامش مطلق بدل می کند.

بعد از چند دقیقه در مسیر بازگشت قرار گرفتیم. تا نزدیک ورودی غار، تا همان صخره ایی که بعد از ورود به غار روی آن نشسته بودیم صعود کردیم. سپس ابتدا دو نفر از اعضای گروه از دهانه غار خود را بالا کشیدند و دیگران با کمک سرپرست گروه در پایین و آن دو نفر در بالا وارد جان پناه شدند. و باز هم با کمک همان دو عضو و راهنمایی های سرپرست از دیواره چان پناه پایین آمدیم و در مسیر بازگشت  گرفتیم. در طول مسیر بازگشت، در حالی که به صدای ساز دهنی دوست خوبمان گوش می دادیم، نور کم توان خورشید زمستانی کم کم از دیواره یال شرقی محو شد و با غروب خورشید، در بهترین زمان بندی ممکن پای ماشین ها رسیدیم و برای صرف شام راهی شیراز شدیم.

در پایان این گزارش نگارنده وظیفه خود می داند از تمامی اعضا به خاطر تشویق و دلگرمی ایشان تشکر کند. همچنین از خانم های گروه به خاطر شجاعت مثال زدنیشان، از سرپرست گروه که با تهیه و حمل تجهیزات لازم و حس مسولیت فوق العاده و مهمتر از همه تامین ایمنی گروه با راهنمایی های لازم، از آقای ایمان قصر فخری و محمد حسینی به خاطر کمک به سایرین برای ورود و خروج به غار در کنار آقای علیرضا رنجبر که زحمت تهیه صبحانه را علاوه بر زحمات فوق را کشیده بودند، از آقای سعید زینالی برای حوصله و صبر ایشان در صورت برداری و آماده کردن تجهیزات قبل از ورود به غار و بعد از خروج از غار و در نهایت دوست و همراه بسیار عزیزمان آقای محمد ارقمی عزیز که هیچ برنامه ایی بدون ایشان آن لطف و صفای همیشگی را ندارد نهایت تشکر را دارم.

«با تشکر از جناب آقای محمد رحمانی جهت تهیه گزارش و جناب آقای حسن پور جهت تهیه عکس های زیبای برنامه»